United States – Schrödinger's Savings Surplus

Tijdens de pandemie verzamelden huishoudens snel spaargeld als gevolg van financiële steun van de overheid en een daling van de consumentenbestedingen door ‘social distancing’. In mei van dit jaar meldden onderzoekers van de San Francisco Fed dat de voorraad overtollige besparingen, die een piek van $ 2,1 biljoen bereikte, in maart 2024 was uitgeput. In deze notitie evalueren we die bewering opnieuw door de modellering van de contrafeitelijke spaarquote te verfijnen en door gebruik te maken van de Distributional Financial Accounts om heterogeniteit tussen huishoudens bloot te leggen. We schatten dat het cumulatieve spaaroverschot aanzienlijk hoger piekte en dat er nog steeds een voorraad is van ten minste $1,6 biljoen per mei 2024. Het addertje onder het gras is dat de spaarvoorraad bijna uitsluitend in handen is van de bovenste 20% inkomenshuishoudens. De onderste 20% heeft helemaal geen spaaroverschot opgebouwd en spaarde eerder minder dan de pre-pandemische trends zouden suggereren. Voor de overgrote meerderheid van de Amerikaanse huishoudens was het spaaroverschot al in het eerste kwartaal van 2023 op, waarna we een normalisering van de consumentenbestedingen en een toename van het aantal wanbetalingen op consumentenkrediet beginnen te zien. Aan de andere kant is het onwaarschijnlijk dat de resterende overtollige besparingen de consumptie nog zullen stimuleren, gezien ze in handen zijn van huishoudens met een hoog inkomen.

We schatten dat de contrafeitelijke spaarquote aanzienlijk lager is dan de spaarquote die wordt geïmpliceerd door de analyse van de San Francisco Fed. In plaats van de trend voor 2016-2019, die een stijgende spaarquote liet zien, te extrapoleren, modelleren we de spaarquote op basis van verschillende economische factoren, zoals rentetarieven, prijzen, arbeidsmarktomstandigheden en demografische veranderingen. Vervolgens produceren we op basis van de werkelijke economische ontwikkelingen in de post-covid periode een alternatieve schatting. In plaats van een gemiddelde impliciete spaarquote van 8,8% schatten we een gemiddelde van 6,0% over dezelfde periode. De lagere spaarquote verhoogt mechanisch de schatting van het spaaroverschot. We schatten een aanzienlijk hogere piek die ongeveer een kwartaal later plaatsvindt. Belangrijk is dat door de lagere aanname van de spaarquote, het spaaroverschot langzamer daalt en nog steeds $ 1,6 biljoen bedraagt.

Een andere argument voor het feit dat de overtollige besparingen nog niet zijn uitgeput, komt van gegevens over de financiële rekeningen, die elk kwartaal schattingen geven van de verdeling van verschillende maatstaven voor het vermogen van huishoudens, waaronder liquide middelen. We construeren het spaaroverschot per inkomensgroep van huishoudens als het verschil tussen de som van spaargelden en korte termijn, risicovrije obligaties, en een counterfactual op basis van een regressietrend over 2016-2019. Op basis van deze methode zouden de totale overtollige besparingen nog hoger pieken, op $ 4,0 biljoen, en sindsdien zijn gedaald tot $ 3,0 biljoen. Hoewel het niveau verschilt, is het tempo van de daling sinds de piek vergelijkbaar met onze schattingen op basis van de spaarquote.

Diezelfde analyse geeft ons een uitsplitsing van het spaaroverschot naar verschillende demografische groepen. Op het moment van schrijven staat het spaaroverschot bijna volledig op de rekeningen van de bovenste 20% van de inkomenshuishoudens. Aan de andere kant heeft de onderste 20% zelfs nooit spaaroverschotten opgebouwd, maar eerder te weinig gespaard ten opzichte van de trend. De drie groepen in de 20-80% schijf bouwden wel overtollige spaartegoeden op, maar hebben deze tegen het eerste kwartaal van 2023 grotendeels gebruikt. Een decompositie naar demografische generatie laat zien dat alle generaties in een vergelijkbaar tempo spaartegoeden opbouwden, behalve de Millenials die hun voorraad twee keer zo snel opbouwden als de andere generaties. Na de piek in het begin van 2022 hebben babyboomers en millennials hun spaaroverschotten geleidelijk afgebouwd in een tempo dat vergelijkbaar is met het totaal in de grafiek, tot ongeveer 80% van de piek. Daarentegen heeft GenX haar overtollige spaargeld drie keer zo snel uitgegeven, met nog ongeveer 40% over, terwijl de ‘Silent generation’ haar extra spaargeld heeft vastgehouden.

Vergeleken met de SF Fed-schattingen van uitputting in 2024 Q1, komt de eerdere uitputting van overtollige besparingen voor de huishoudens met de laagste 80% inkomens in 2023 Q1 beter overeen met de gestage opbouw van achterstallige betalingen van creditcards en autoleningen, evenals de normalisatie van de detailhandelsverkopen en de groei van de consumptie. Het verschil in beoordeling van het spaaroverschot verandert niets aan onze kijk op de toestand van de economie of de Fed, maar helpt om de recente ontwikkelingen beter te begrijpen. Het is onwaarschijnlijk dat de grote voorraad aan spaaroverschotten in de rechter staart van de verdeling snel naar consumptie zal vloeien. Omdat het niveau ervan relatief stabiel is, is het tegelijkertijd ook onwaarschijnlijk dat het veel prijsdruk zal uitoefenen op financiële markten.